|
فرزندان ابوبكر رضی الله عنه
بسم الله الرحمن الرحیم
1ـ عبدالرحمن بن ابي‌بكر
عبدالرحمن، بزرگ‌ترين پسر ابوبكر رضی الله عنه مي‌باشد كه در روز حديبيه، مسلمان شد و در اسلام، سابقه‌ي نيكي از خود به‌جاي گذاشت و با رسول‌خداص، همراهي نمود. وي، به دليري و شجاعت، مشهور بوده و پس از مسلمان شدن، وضعيت خوب و نمونه‌اي در جنگ‌ها از خود نشان داده‌است.
2ـ عبدالله بن ابي‌بكر
وي، در جريان هجرت پيامبر صلی الله علیه وسلم و ابوبكر رضی الله عنه، نقش فعالي ايفا نمود. او، روزها درميان اهل مكه مي‌ماند و با شنيدن سخنان اهل مكه و كسب اطلاعات، پنهاني به غار مي‌رفت و شنيده‌ها و ديده‌هايش را به پيامبر صلی الله علیه وسلم و پدرش، گزارش‌مي‌داد و سپيده‌دم براي كسب خبر و انتقال آن به پيامبر صلی الله علیه وسلم به مكه باز مي‌گشت. او، در جنگ طائف ، تيري خورد كه جراحتش همواره او را همراهي كرد تا اين‌كه در مدينه‌‌ي منوره و در زمان خلافت پدرش، بر اثر جراحت همان تير، شهيد شد.
3 ـ محمد بن ابي‌بكر
مادرش، اسماء بنت عميس است؛ محمد، در سال حجه‌الوداع به دنيا آمد و از جوان‌مردان قريش بود؛ در دامان علي بن ابي‌طالب رضی الله عنه زندگي كرد كه توسط علي رضی الله عنه به سمت والي مصر گماشته شد و در همان‌جا به قتل رسيد.
4 ـ اسماء بنت ابي‌بكر
اسماء رضي الله عنها، از عايشه رضي‌الله عنها بزرگ‌تر بود؛ رسول‌خداص،او را ذات‌النطاقين ناميدند. ذات‌النطاقين يعني: صاحب دو دامن؛ جريانش از اين قرار است كه اسماء رضي‌الله‌عنها، توشه‌ي سفر پيامبر صلی الله علیه وسلم را در هجرت فراهم كرد و چون چيزي براي بستن توشه‌ي سفر نيافت، دامنش را دو قسمت كرد كه از يك بخش آن، به عنوان دامن استفاده‌نمود و با ديگري دهانه‌ي كيسه را بست؛ رسول‌خداص، همان‌جا، او را ذات‌النطاقين ناميدند. اسماء رضي‌الله‌عنها با زبير بن عوام رضی الله عنه ازدواج كرد و در حالي كه عبدالله بن زبير رضي‌الله‌عنهما را در شكم داشت، به مدينه هجرت نمود و اولين نوزادي كه پس از هجرت در مدينه، زاده‌شد، عبدالله پسر زبير و اسماء بود. اسماء رضي الله عنها، صد سال عمر كرد و دچار حواس‌پرتي و عارضه‌ي فراموشي پير‌سالي هم نشد. پنجاه وشش حديث از رسول‌خدا صلی الله علیه وسلم روايت كرده كه عبدالله بن عباس رضي‌الله‌عنهما و پسران آن بانوي بزرگوار عبدالله و عروه و هم‌چنين عبدالله بن ابي‌مليكه و…… از او روايت نموده‌اند. اسماء رضي‌الله عنها، اهل جود و بخشش بود و در سال 73 هجري در مكه و پس از شهادت پسرش عبدالله بن زبير رضی الله عنه درگذشت.
5 ـ ام‌المؤمنين عايشه رضي‌الله‌عنها
ام‌المؤمنين عايشه رضي‌الله‌عنها كه ملقب به صديقه است، در شش سالگي به نكاح رسول‌خدا صلی الله علیه وسلم درآمد و در نه‌سالگي به خانهي آن حضرت رفت. عروسي‌اش در ماه شوال بود. او، عالم‌ترين و دانا‌ترين زنان بود و پيامبرص، كنيه‌ي ام‌عبدالله را بر او نهادند. عايشه رضي‌الله‌عنها، آن‌چنان نيك و شايسته بود كه محبت پيامبر صلی الله علیه وسلم با او، نمونه‌ي دوست داشتن همسر نيك و شايسته بود.
شعبي، مي‌گويد: هرگاه مسروق، از ام‌المؤمنين، عايشه رضي الله عنها حديث مي‌گفت، چنين كلماتي را بر زبان مي‌آورد كه: «صديقه دختر صديق رضي‌الله‌عنهما، آن‌كه در كتاب‌خدا از تهمت و گناه، بري دانسته شد، حبيبه‌ي حبيب‌اللهص، مرا اين‌چنين حديث گفته‌است.» از عايشه رضي الله عنها، 2210 حديث روايت شده كه 174 حديث، متفق‌عليه مي‌باشد. 54 حديث او را بخاري رحمه الله، به تنهايي روايت كرده و69 حديث او را هم، امام مسلم رحمه الله نقل نموده است. حضرت عايشه رضي‌الله‌عنها، شصت و سه سال و چند ماه، زندگي فرمود و درسال 57 هجري بي‌آن كه فرزندي داشته باشد، درگذشت
6ـ ام‌كلثوم بنت ابي‌بكر
مادر ام‌كلثوم، حبيبه بنت خارجه رضي‌الله‌عنها است. ابوبكر رضی الله عنه به ام‌المؤمنين عايشه رضي‌الله‌عنها در بستر وفاتش درباره‌ي دو برادر و دو خواهر عايشه سفارش كرد و فرمود: «آنها، خواهران و برادران تو هستند.» عايشه رضي‌الله عنها درآن هنگام پرسيد: «من، يك خواهر دارم كه اسماء است؛ آن يكي، كيست؟» ابوبكر رضی الله عنه فرمود: «همسرم حبيبه دختر خارجه، باردار است و من، احساس مي‌كنم كه آن‌بچه، دختر خواهد بود.» و همين‌طور هم شد و ام‌كلثوم بعد از وفات ابو بكر رضی الله عنه به دنيا آمد؛ طلحه بن عبيدالله رضی الله عنه با ام‌كلثوم بنت ابي‌بكر رضی الله عنه ازدواج كرد؛ طلحه رضی الله عنه شوهر ام‌كلثوم در جريان جنگ جمل شهيد شد. عايشه رضي الله عنها، خواهرش را به همراه خود در حالي كه عده‌اش را مي‌گذراند، براي زيارت خانهي خدا به مكه برد.
آري، اين، افراد خانواده‌ي مبارك و پرخير ابوبكر صديق رضی الله عنه بودند كه خداوند، همه‌ي آنان را به اسلام مشرف فرمود. ابوبكر رضی الله عنه درميان صحابه به اين فضل الهي مخت صلی الله علیه وسلم گرديده كه تمام خانواده‌اش مسلمان شوند. علما گفته‌اند: از ياران رسول‌خداص، هيچ خانواده‌اي نيست كه چهار نسل آن، اسلام آورده و به شرافت هم‌صحبتي با رسول‌اكرم صلی الله علیه وسلم نايل شده باشند، مگر خانواده‌ي ابوبكر كه عبارتند از عبدالله بن زبير (نوه‌ي ابوبكر)، مادر عبدالله بن زبير يعني اسماء بنت ابي‌بكر و خود ابوبكر و پدرش ابوقحافهy. اين چهار نسل و هم‌چنين محمد بن عبدالرحمن بن ابي‌بكر بن ابي‌قحافهy، همگي از ياران و اصحاب رسول‌خدا صلی الله علیه وسلم هستند.( ابوبكر الصديق، از محمد رشيد رضا، ص7)
درميان صحابه، كسي جز ابوبكر رضی الله عنه نيست كه پدر و مادر و تمام فرزندانش، مسلمان شده و دوران رسول‌خدا صلی الله علیه وسلم را دريافته باشند. محمد بن عبدالرحمن، نوه‌ي ابوبكر، دوره‌ي رسول‌خدا صلی الله علیه وسلم را به خود ديده و ابوبكر رضی الله عنه تنها كسي است كه تمام نسلش، هم از طرف زنان و هم از جانب مرد‌ها، به پيامبرص، ايمان آوردند و به افتخار هم‌صحبتي آن حضرت صلی الله علیه وسلم نايل شدند. بله، اين، خانهي صديق است كه تمام خانواده‌اش، ايمان آورده و هيچ منافقي، درميان آنها نبوده است؛ اين، افتخاري است كه از ميان صحابه، فقط نصيب ابوبكر رضی الله عنه گرديد.
در آن زمان، همواره بر سر زبان‌ها بود كه: ايمان، خانه‌هايي دارد و نفاق نيز خانه‌هايي؛ خانهي ابوبكر از مهاجران، يكي از خانه‌هاي ايمان است؛ همان‌گونه كه خانه‌هاي بني‌نجار از انصار، جزو خانه‌هاي ايمان مي‌باشد.( ابوبكر الصديق (1/280) از محمد مال الله برگرفته از منهاج‌السنة از ابن‌تيميه(رح))
و صلی الله و سلم علی محمد و علی آله و اصحابه الی یوم الدین
منبع: کتاب ابوبکر صدیق، محمد علی صلابی
سایت عصر اسلام
IslamAge.Com
|
.gif){kind=small}
