|
اسباب عذاب قبر
اسباب عذاب قبر
عذاب قبر یا نعمت‌های آنان اسبابی دارند و الله حلال و حرام را برای ما با تفصیل بیان کرده و اسباب گمراهی و هدایت را روشن ساخته و بر هیچ کسی ستم روا نمی دارد.
بنابراین:
اسباب عذاب قبر کدامند؟
اسباب نعمت در قبر کدامند؟
انسان چگونه خود را برای آنها آماده سازد؟
درآمد
هر کس در نصوص شریعت تأمل نماید، اعمالی را می بیند که در انجام آنها به عذاب دادن در قبر تهدید آمده و یا به نعمت در قبر وعده داده شده است و این بدان جهت است تا انسان برحذر و بیدار باشد.
از جمله:
شرک و کفر:
شرک، بزرگترین گناه است و آن این که بنده عباداتش از قبیل: نماز، دعا، قربانی، استغاثه و یاری خواستن را متوجه کسی غیر از الله بگرداند.
رسول الله صلی الله علیه و سلم در میان سخنانش به هنگام سخن راندن از کیفر کافر در قبر فرمود: "آن گاه پروردگار فردی کور و لال را بر او مسلط می کند که گرزی آهنین بدست دارد که اگر آن را به کوهی بزنند، خاک می شود، با آن گرز چنان ضربه ای بر وی وارد می کند که جز جن و انس، همه ی اهل مشرق و مغرب صدای آن را می شنوند و در اثر آن خاک می شود و دوباره روح به وی بازمی گردد"[1].
توضیح این گرز آهنین، در حدیث دیگری این گونه آمده است: "اگر همه ی موجودات مشرق و مغرب جمع شوند، نمی توانند آن را حمل کنند. قبرش از آن شعله می گیرد و چنان تنگ می شود که پهلوهایش درهم دیگر می روند"[2].
پرهیز نکردن از ادرار
یعنی توجه نکردن در نظافت به هنگام دفع ادرار که پس از ادرار اثر آن بر لباس باقی بماند.
رسول الله صلی الله علیه و سلم فرمود: "اغلب عذاب قبر به خاطر پرهیز نکردن در ادرار خواهد بود"[3].
بنابراین، بر مسلمان لازم است که در نظافت بدن، لباس و جایی که نماز می خواند دقت کند و نظافتش را رعایت کند.
سخن چینی
سخن چینی یعنی رد و بدل کردن سخنان مردم به خاطر فتنه انگیزی و ایجاد دشمنی و عداوت و به راه انداختن فساد و فتنه.
ابن عباس رضی الله عنهما فرمود: رسول الله صلی الله علیه و سلم از کنار باغی از باغهای مدینه یا مکه، عبور می کرد. (ناگهان) صدای دو نفر را شنید که در قبرهای شان گرفتار عذاب بودند. رسول الله صلی الله علیه و سلم فرمود: "این دو نفر، عذاب داده می شوند، اما نه بخاطر گناه بزرگی. سپس فرمود: "بلی، یکی از آنان، از ادرار خود، پرهیز نمی کرد و دیگری، سخن چینی می نمود".
آن گاه، رسول الله صلی الله علیه و سلم شاخه ی ترِ درختی خواست. آن را دو قسمت کرد و هر قسمت آنرا روی یکی از آن دو قبر، گذاشت.
از ایشان پرسیدند: چرا چنین کردی؟ فرمود: "امید است تا زمانی که این دو شاخه، خشک نشده است، الله، عذاب آنان را تخفیف دهد"[4]،[5].
همچنین کسی که به بیماری غیبت مبتلا است، در عالم برزخ در قبرش عذاب می بیند. رسول الله صلی الله علیه و سلم فرمود: "در شب معراج از کنار افرادی گذشتم که ناخن‌‌هایی از مِس داشتند و با آن چهره‌ها و سینه‌‌های خود را می خراشیدند، گفتیم: ای جبرئیل! اینها چه افرادی هستند؟ گفت: اینها کسانی هستند که گوشت مردم را می خوردند و آبروی مردم را می ریختند"[6].
خیانت در اموال غنیمت
دزدی کردن از اموال غنیمت که مجاهدان آن را در جهاد بدست می آورند و قبل از تقسیم آن مورد دستبرد قرار گیرند، از جمله اسبابی است که منجر به عذاب قبر می شود. الله عزوجل فرموده است: ﴿وَمَن يَغۡلُلۡ يَأۡتِ بِمَا غَلَّ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ﴾ [آل عمران: 161]. «و هر کس (در اموال غنیمت) خیانت ورزد، در روز رستاخیز آنچه را که در آن خیانت کرده است با خود (به صحنۀ محشر) می‌آورد».
بنابراین، خیانت در اموال غنیمت از اسبابی است که مرتکب آن در قبر عذاب می بیند.
ابوهریره رضی الله عنه می فرماید: "ما در فتح مکه هیچ طلا و نقره‌ای را به غنیمت نبردیم، بلکه غنیمت ما در خیبر، گاو، شتر، کالا و باغ بود، آن گاه با رسول الله صلی الله علیه و سلم به وادی القری رفتیم، و با وی برده‌ای به نام مدعم همراه بود که فردی از بنی ضباب آن را به آن ایشان هدیه کرده بود. در این میان که او رحل رسول الله صلی الله علیه و سلم را پایین می آورد، ناگهان تیری شلیک شد و به آن برده اصابت کرد. مردم گفتند: شهادتش مبارک باد. رسول الله صلی الله علیه و سلم فرمود: به الله سوگند! پارچه‌ای که در روز خیبر برداشته و سهم وی نبوده و مسئول تقسم غنایم به او نداده است، برایش آتشی شعله ور شده است. آن گاه مردی که این سخن رسول الله صلی الله علیه و سلم را شنید، یک یا دو بند کفش را آورد و گفت: این چیزی است که من آن را برداشته‌ام، ایشان فرمود: یک بند کفش یا دو بند کفش نیز به آتش دوزخ تبدیل خواهند شد"[7].
افطار کردن رمضان بدون عذر
واجب است که مسلمان از طلوع فجر صادق تا غروب خورشید روزه بگیرد و بر کسی که روزه بر او واجب است، جایز نیست که قبل از غروب خورشید افطار کند، و گر نه گناه کار شده و مستحق کیفر می شود.
رسول الله صلی الله علیه و سلم فرمود: "در آن حال که من خواب بودم، دو نفر آمدند و بازوهایم را گرفتند و مرا به کوهی بردند و گفتند: بالا برو، گفتم: نمی توانم بالا بروم، آنها گفتند: ما آن را برایت آسان می کنیم، من بالا رفتم و وقتی به وسط کوه رسیدم، سر و صد و جیغ داد به گوشم رسید! پرسیدم: اینها چه صداهایی هستند؟ آنان جواب دادند: اینها سر و صداهای دوزخیان‌اند، دوباره به راهمان ادامه دادیم و به نزد افرادی رسیدیم که بر عصب کلفت پاشنه ی پای‌شان آویزان‌اند و دو طرف دهانشان پاره شده و از آنها خون جاری است. پرسیدم: اینها چه کسانی هستند؟ گفتند: اینها کسانی هستند که قبل از رسیدن وقت افطار، روزه ی خود را می خورند"[8].
اینها پاره‌ای از احادیث بودند که از اسبابی پرده بر داشته بودند که منجر به عذاب قبر می شوند.
فایده...
آشنایی مسلمان از احوال اهل قبور باعث می گردد تا از اسباب عذاب پرهیز نماید.
[1]- ابوداود با سند صحیح.
[2]بیهقی در شعب الایمان. در سند این حدیث اشکال وجود دارد.
[3]- مستدرک حاکم با سند صحیح.
[5]- سؤال: آیا گذاشتن شاخۀ درخت در نجات از عذاب قبر دخالتی دارد؟
جواب: خیر، چون این کاری که رسول الله صلی الله علیه و سلم انجام دادند، از ویژگی‌‌های وی بود. چنان که امام مسلم روایت کرده است که رسول الله صلی الله علیه و سلم فرمود: دوست داشتم که به خاطر شفاعتم در عذاب آنان تخفیف بیاید. نیز کسی که بر قبر شاخۀ تر می گذارد، گویا خود را تزکیه نموده و پاکی‌اش را به اثبات می‌رساند، زیرا او کیست که پروردگار به وسیلۀ او در عذاب دیگران تخفیف بیاورد؟ همچنین زمانی رسول الله صلی الله علیه و سلم بر قبر آنان شاخه گذاشت که متوجه شد که آنان عذاب می بینند، اما دیگران از کجا می دانند که صاحب این قبر عذاب می بیند؟
[6]- ابوداود با سند صحیح.
[8]- معجم طبرانی، مستدرک حاکم و صحیح ابن خزیمه با سند صحیح.
|
.gif){kind=small}
