تاریخ چاپ :

2024 Sep 08

www.islamage.com    

لینک  :  

عـنوان    :       

جانب‌داري رسول‌خدا صلی الله علیه وسلم از ابوبكر رضی الله عنه

بسم الله الرحمن الرحیم

 

بسياري از احاديث صحيح نشان مي‌دهدكه رسول‌خدا صلی الله علیه وسلم بارها از ابوبكر رضی الله عنه  دفاع كرده و مردم را از مخالفت و ستيز با ابوبكر رضی الله عنه  برحذر داشته‌اند. ابودرداء رضی الله عنه  مي‌گويد: با رسول‌خدا صلی الله علیه وسلم نشسته بودم كه ابوبكر رضی الله عنه  در حالي آمد كه يك طرف لباسش را گرفته و زانويش نمايان شده بود. رسول‌خدا صلی الله علیه وسلم با ديدن ظاهر ابوبكر رضی الله عنه  فرمودند: «‌گويا دوستتان دعوا كرده است.» ابوبكر رضی الله عنه  سلام كرد و گفت: «ميان من و عمر مسأله‌اي پيش آمد؛ من با او تندي كردم و بعد پشيمان شدم. به همين خاطر از او عذرخواهي كردم، اما او نپذيرفت. اينك پيش شما آمده‌ام تا ماجرا را به شما بگويم.» رسول‌خدا صلی الله علیه وسلم سه بار به ابوبكر رضی الله عنه  فرمودند: «خدا، تو را ببخشد.» پس از اين عمر رضی الله عنه  نيز نادم و پشيمان به خانه‌ي ابوبكر رضی الله عنه  رفت و پرسيد: «‌آيا ابوبكر اين‌جا است؟» و چون ابوبكر رضی الله عنه  را آن‌جا نيافت، به نزد رسول‌خدا صلی الله علیه وسلم آمد و سلام كرد. چهره‌ي رسول‌خدا صلی الله علیه وسلم با ديدن عمر رضی الله عنه  دگرگون شد؛ ابوبكر رضی الله عنه  كه ترسيد رسول‌خدا صلی الله علیه وسلم واكنش شديدي از خود در مقابل عمر رضی الله عنه  نشان دهند، گفت: «اي رسول‌خدا! به خدا سوگند (تقصير من است و) من، زياده‌روي و بي‌حقي نموده (و اول دعوا را شروع كردم.)‌ » رسول‌خدا صلی الله علیه وسلم فرمودند: (إنَّ اللَّهَ بعَثَني إليكمْ فقلتُمْ كذبتَ و قال أبوبكر: صدق و واساني بنفسِهِ و مالِهِ، فهل أنتم تاركوا لي صاحبي؟)

يعني: «خداوند، مرا به سوي شما مبعوث كرد؛ شما (ابتدا تكذيبم كرديد و) گفتيد: دروغ مي‌گويي؛ اما ابوبكر (همان اول تصديقم كرد و) گفت: راست مي گويد و مرا با جان و مالش ياري نمود (و دستم را در مالش باز گذاشت و مرا در مالش هم‌سان خود قرار داد.) پس آيا شما، دوستم را (محض خاطر من) برايم مي‌گذاريد؟» رسول‌خدا صلی الله علیه وسلم اين گفته را دو بار تكرار نمودند. پس از آن ابوبكر رضی الله عنه  هرگز مورد بي‌حرمتي يا اذيت قرار نگرفت.( بخاري شماره‌ي3661)

 در اين ماجرا، درس‌هاي قابل پندي وجود دارد؛ از جمله: * سرشت و نهاد بشري در صحابه نيز سبب مي‌شد كه گاهي چون ديگر انسان‌ها با هم درگير شوند. اما لَجوج و لج‌باز نبودند؛ بلكه خيلي زود به اشتباه خود پي برده و از برادرشان عذرخواهي مي‌كردند. *‌ اين ماجرا، نشان‌گر دوستي و يك‌رنگي صحابه با هم‌ديگر است. * از اين ماجرا جايگاه والاي ابوبكر رضی الله عنه  در نزد رسول‌خدا صلی الله علیه وسلم و صحابه رضی الله عنهم نمايان مي شود. و.

 

و صلی الله و سلم علی محمد و علی آله و اصحابه الی یوم الدین

منبع: کتاب ابوبکر صدیق، محمد علی صلابی


 

سایت عصر اسلام

IslamAge.Com